Siwula

11 - letnia Siwa klacz, po latach mozolnej pracy trafiła do handlarza, tak samo jak ta kasztanka obok niej (prawdopodobnie córka Siwej, sądząc po tym jak Siwa zasłania ją własnym ciałem), która w strachu przytula się ciepłego ciała Siwej. Tulą się do siebie w niedoli. Po ciężkiej pracy w agroturystyce Siwa znudziła się swym właścicielom, mimo oddanego końskiego serca i bezgranicznej wierności została skazana! na wielokilometrowy i bezpowrotny transport!

To bardzo smutny, ale i ufny koń. Kasztanka jest nieco żywsza, ale jest dużo młodsza, ma dopiero 4 lata i nie wie czym jest to miejsce, w którym się znalazła. Obydwie klacze są faszerowane środkami, po których szybko przybierają na wadze - bo tu nie chodzi o ich zdrowie, a o każdy ich kilogram, który dla handlarza jest jak na wagę złota! Kiedy zobaczyliśmy Siwulkę po raz pierwszy ujęło nas jej spojrzenie, jej smutne wielkie czarne oczy błagały wręcz o dotyk, a pogłaskana wtulała się w dłonie i cichutko charczała.

Siwiutka z zaciśniętym sznurem na szyi stoi przywiązana do betonowego żłoba, gdzie krótka linka uniemożliwia wykonanie najmniejszego ruchu, z tego powodu jej nogi są zastane i opuchnięte, a przytłoczony myślami jej łepek nisko spuszczony w dół.

Fundacja zajmuje się wykupem i rehabilitacją tych wspaniałych zwierząt, te które okażą się zdrowe i mocne, będą pomagać dzieciom w hipoterapii - służąc albo grzbietem, lub też w terapii kontaktowej z ziemi. Te które nie mogą, gdyż ich stan zdrowia i psychiki na to nie pozwala, żyją w ciszy i spokoju w naszym ośrodku ciesząc się beztroskimi chwilami.

Dziś Centaurus wykupił prawie 100 koni, większość z nich stała się końskimi terapeutami. Zostały one bezpłatnie przekazane do ośrodków zajmujących się darmową rehabilitacją konną i służą dzieciom. Między innymi nasze konie dziś można spotkać

*Ośrodek Marka Kotańskiego - Opole

*Ośrodek Caritas - Wielka Wieś

*Fundacja Ducha - Toruń

*Ośrodek na rzecz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - pod Poznaniem

Wiele naszych koni trafiło do wielodzietnych rodzin wiejskich, wiele do młodzieży i dzieci z problemami emocjonalnymi. Zaś niektóre z nich były spełnieniem najskrytszych marzeń dzieci nieuleczalnie chorych. Jest także dużo koni, które trafiły do prywatnych osób, które również wiele lat marzyły o posiadaniu własnego konia, ale nie było ich po prostu na to stać, wiele tych koni jest tam tylko po to by być kochanymi cztero - kopytnymi przyjaciółmi.